Ο Μητροπολίτης Αμφιλόχιος για τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς.

O κ. Κλείτος Ιωαννίδης, συγγραφέας του βιβλίου «Γεροντικό του 20ου αιώνος», Εκδ. Νεκτ. Παναγόπουλος συνομιλεί με τον Μητροπ. Μαυροβουνίου Αμφιλόχιο Ράντοβιτς

Κ.Ι.: Θα θέλατε, Σεβασμιώτατε, προτού μας μιλήσετε για το μεγάλο Γέροντα σας, να μας λέγατε λίγα λόγια γενικά για τους Γέροντες;

Α.Ρ.: Ο θεσμός των Γερόντων δεν είναι τυχαίο φαινόμενο μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Θεολογικά στηρίζεται στο μυστήριο της αιωνίου πατρότητος, στο μυστήριο της σχέσεως του Υιού του Μονογενούς, του Χριστού μας, με τον αιώνιο Πατέρα. Και στη συνέχεια στηρίζεται στο μυστήριο της σχέσεως των δασκάλων, των καθοδηγητών στη ζωή κατά πίστιν, όπως είναι λόγου χάριν ο απόστολος Παύλος, ο οποίος έλεγε: «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς καγώ Χριστού». Αυτή η μίμηση δεν έχει την έννοια της εξωτερικής μιμήσεως, αλλά σημαίνει τη μετάδοση της ίδιας της ζωντανής παραδόσεως ως εμπειρίας. Κι αυτό είναι σημαντικότατο μέσα στη ζωή της Εκκλησίας, διότι σ’ αυτή την εμπειρία στηρίζεται και η ζωή της Εκκλησίας. Οι άνθρωποι, που είναι φορείς αυτής της εμπειρίας, είναι εκείνοι οι οποίοι είναι μάρτυρες του Ευαγγελίου και αυτοί που φωτίζουν τον κόσμο. Ανέκαθεν είχαμε τέτοιους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το αν αυτοί ήσαν επίσκοποι, πρεσβύτεροι, διάκονοι ή μοναχοί. Σ’ όλες τις εσοχές είχαμε τέτοια φωτεινά πρόσωπα, που ήσαν στήριγμα της Εκκλησίας και των ψυχών» κι έχουμε και στην εποχή μας. Κι ευτυχώς, διότι η εποχή μας έχει τόσο απομακρυνθεί από την εμπειρία του Θεού, την οποία έχει αντικαταστήσει με την εμπειρία του κόσμου. Γι’ αυτό έχουμε περισσότερη ανάγκη της υπάρξεως στον αιώνα μας τέτοιων προσώπων, που έχουν την εμπειρία του Θεού, ώστε να μπορούν να μας καθοδηγούν. Ένας απ’ αυτούς τους Γέροντες ήταν και ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς, ένας σύγχρονος διανοούμενος, ο οποίος σπούδασε και θεολογία και φιλοσοφία. Ήταν ως εκ της φύσεως του φιλόσοφος κι υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Φιλοσοφικής Εταιρείας της Σερβίας το 1936 (1). Ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς βρίσκεται μέσα σ’ όλη τη μεταπολεμική, θα λέγαμε, περιπέτεια του σερβικού Έθνους και της σερβικής Εκκλησίας. Ήταν πολύ αξιόλογος άνδρας, πραγματικός διανοούμενος, θεολόγος, φιλόσοφος, ποιητής, γνώστης διαφόρων γλωσσών και διαδραμάτισε ένα σημαντικό ρόλο στους κύκλους τους εκκλησιαστικούς και, γενικά, των διανοουμένων. Άφησε δε ένα τεράστιο συγγραφικό έργο. Μερικά από τα βιβλία του είναι μεταφρασμένα και στα ελληνικά. Στράφηκε προς την εμπειρία της Εκκλησίας, την οποία έζησε ο ίδιος και μελέτησε, ως δογματικός πρώτα, ως διανοούμενος. Αλλά κυρίως στράφηκε προς τους αγίους Πατέρες, προς τους βίους των αγίων και προς τη μελέτη της Αγίας Γραφής. Όχι, όμως, με μια ακαδημαϊκή μελέτη, αλλά με μια έμπρακτη, μια βιωματική μελέτη.

Κ.Ι.: Σεις γνωρίσατε τον πατέρα Ιουστίνο Πόποβιτς. Κι είναι εξαιρετική χαρά για μας, Σεβασμιώτατε, που είχατε την καλωσύνη να μας μιλήσετε για την οσιακή αυτή μορφή, που παράλληλα υπήρξε και ένας επιφανής Ορθόδοξος θεολόγος .

 Α.Ρ.: Τον γνώρισα όταν ήταν αποκλεισμένος στο μοναστήρι, μεταπολεμικά, που τον είχαν εκδιώξει από το Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου. Είχε έρθει στην κηδεία μιας γνωστής κυρίας στο Βελιγράδι και τότε τον είδα για πρώτη φορά. Ήσαν και επίσκοποι εκεί, αλλά στο πρόσωπο του πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς, στην εξαϋλωμένη εκείνη μορφή του, έβλεπες ένα ιερέα, ένα λευίτη του Θεού, που ξεχώριζε απ’ όλους τους άλλους, όχι μόνο με τη μορφή του, αλλά και με τη δύναμη του λόγου του και με την αφοσίωσή του προς το Θεό, η οποία έβγαινε από μέσα του. Στο μοναστήρι του πήγα, όταν έγινε η κουρά σε μοναχό του νυν Μητροπολίτη Ερζεγοβίνης κ. Αθανασίου Γιέβτιτς το 1959 συνάντησα τον πατέρα Ιουστίνο Πόποβιτς και από τότε συνδεθήκαμε μέχρι την τελευταία του πνοή.

 Κ.Ι.: Τον γνωρίζατε, δηλαδή, είκοσι ολόκληρα χρόνια, εφόσον ο πατήρ Πόποβιτς εκοιμήθη το 1979.

 Α.Ρ.: Βέβαια, εγώ έλειψα δώδεκα χρόνια από τη Σερβία, όταν πήγα στην Ελλάδα για τις μεταπτυχιακές σπουδές μου. Αλλά και τότε είχαμε γραπτή επικοινωνία. Είναι πολλά, πάρα πολλά, αυτά που θυμάμαι από τον πατέρα Ιουστίνο και δεν μπορεί να τ’ αναφέρει κανείς σε μια συνομιλία. Ας πούμε, λοιπόν, κάποια απ’ αυτά. Μια φορά μιλούσαμε με το Γέροντα -ήταν και ο τότε ιερομόναχος και τώρα Μητροπολίτης κ. Αθανάσιος Γιέβτιτς- για τα προβλήματα της εποχής μας και μας είπε: -Βλέπετε κι εγώ, αν δεν είχα αυτή την ευλογία του Θεού να πιαστώ από τον Κύριο, θα είχα μείνει κάποιος φιλόσοφος τύπου Νίτσε, απελπισμένος μέσα σ’ αυτό το άπειρο και άγνωστο Σύμπαν.Αυτό έδειχνε τη βαθύτατη αφοσίωση του και την αγάπη του προς το πρόσωπο του Κυρίου. Και λέγοντας αυτά τα λόγια, τα μάτια του έγιναν δύο πηγές, δύο ποταμοί δακρύων.

 Κ.Ι.: Είχε τα κατανυκτικά δάκρυα.

 Α.Ρ.: Βέβαια. Τον έβλεπες, ας πούμε, στην Ακολουθία, αφοσιωμένο ολόκληρο στη λατρεία και πολλές φορές έκλαιε σ’ όλη τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, από την αρχή μέχρι το τέλος της. Αυτό το παρατηρούσε, βέβαια, μόνο όποιος βρισκόταν μέσα στο Ιερό, διότι τα έλεγε σιγανά και κατάπινε τα δάκρυα του. Τα κατανυκτικά δάκρυα ήταν ένα από τα σημαντικά χαρακτηριστικά, που είχε ο Γέροντας. Οι τελευταίες του στιγμές φανέρωσαν ακόμη περισσότερο τον άνδρα, διότι, όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται στα τελευταία του, συνοψίζεται πλέον ο βίος του, οπότε χάνει και τις δυνάμεις του ο έξω άνθρωπος, διαλύεται και τότε δείχνει αν πράγματι έχει μέσα του το στήριγμα στο αιώνιο, στο Θεό.Όταν, λοιπόν, μας ειδοποίησαν ότι ο πατήρ Ιουστίνος έπνεε τα λοίσθια, πήγαμε και τον βρήκαμε να ψυχορραγεί, με τους γιατρούς και τις αδελφές και κάποια άλλα πρόσωπα γύρω του. Όπως ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, έβλεπα το πρόσωπο του, που ήταν φωτεινότατο και τα μάτια του, που έλαμπαν από τη χαρά και τη χάρη. Τέτοια χαρά στη ζωή μου δεν έχω ξαναδεί. Έβλεπες ένα άνθρωπο ογδόντα πέντε ετών, που είχε μέσα του την ανανέωση και την αιώνια νεότητα. Ήταν πάντα όπως ένα παιδάκι. Ένας συγγραφέας, ο πασίγνωστος ποιητής μας Ματία Μπέτσκοβιτς, όταν είδε τον πατέρα Ιουστίνο για πρώτη φορά -ήταν ήδη προς το τέλος του γήινου βίου του- είπε ότι περίμενε πως θα συναντούσε κανένα γεροντάκι, ενώ είδε τον πατέρα Ιουστίνο ζωντανότατο, σαν φωτιά. Του άρεσε να φιλοξενήσει, να συνοδεύσει το φιλοξενούμενο μέχρις έξω από το μοναστήρι, με πολλή αγάπη, ν’ ακούσει το λόγο του άλλου, σαν μικρό παιδάκι. Κάποια φορά, όταν είχα επιστρέψει στη Σερβία από την Ελλάδα και του έλεγα διάφορα πράγματα για το Άγιον Όρος, έκλαιε. Ξαφνιασμένος τον ρώτησα γιατί έκλαιε και τον ακούω να λέει: -Αχ Ιουστίνε, πώς πέρασες ταλαίπωρα αυτή τη ζωή. Αυτοί είναι οι πραγματικοί μοναχοί, αυτοί που ζουν στο Αγιον Όρος. Και μετά γύρισε και με ρώτησε: -Τι λές, πάτερ Αμφιλόχιε; Υπάρχει για μένα σωτηρία; Να ξέρεις, έχω μία ελπίδα. Δι’ ευχών των αγίων αυτών ανθρώπων, των Αγιορειτών, να ελεήσει κι εμένα ο Θεός. Περίμενε από εμένα λόγο σωτηρίας. Τέτοιο ήταν το μέγεθος της ταπείνωσης του.

Κ.Ι.: «Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν».
Α.Ρ.: Αυτό ακριβώς. Και ξέρετε, κύριε Ιωαννίδη, αυτό, που μου έκανε εντύπωση από τη γνωριμία μου με τέτοιους ανθρώπους, είναι ότι μοιάζουν μεταξύ τους. Είναι σαν να τους γέννησε η ίδια μάνα’ αυτό το βλέπεις και στη μορφή τους και στη συμπεριφορά τους και στα λόγια τους.

 Κ.Ι.: Αυτή είναι η άνωθεν γέννα.

 Α.Ρ.: Είναι, ακριβώς, αυτό το πράγμα. Ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς αγαπούσε πολύ τα παιδιά και τα λουλούδια. Έλεγε μάλιστα ότι ενώπιον του Θεού θα μας δικαιώσουν τα παιδιά και τα λουλούδια. 

Κ.Ι.: Πάρα πολύ ωραίο είναι αυτό.

Α.Ρ.: Σ’ ένα Σέρβο συγγραφέα και δημοσιογράφο, που ζει στο Παρίσι και ο οποίος είχε πάει να τον δει, είπε δείχνοντας του τα λουλούδια που είχε φυτέψει: -Αδελφέ Κομνηνέ, πάρε στα μάτια σου λίγη απ’ αυτήν την καλλονή, διότι θα την έχεις ανάγκη εκεί στο Παρίσι. Εντυπωσιάστηκε απ’ αυτό ο συγγραφέας, διότι, όπως έλεγε μετά, περίμενε να βρει ένα μοναχό κλεισμένο στα τείχη του και στη νοοτροπία του, ενώ, αντίθετα, βρήκε έναν άνθρωπο με τέτοια ευαισθησία για το μυστήριο της φύσης .

Κ.Ι.: Την ίδια ευαισθησία για τη φύση είχε και ο Γέρων Πορφύριος. Κι έπαιρνε από τη φύση πολλά παραδείγματα, τα οποία χρησιμοποιούσε στο ποιμαντικό του έργο. Ένα πνευματικό του τέκνο θυμάται μια φορά, που ο Γέρων Πορφύριος έδειξε ένα λουλουδάκι και είπε: «Το λουλουδάκι αυτό με το άρωμά του δοξάζει τον Κύριο». 

Α.Ρ.: Αν σήμερα πολλοί από τους νέους στη Σερβία στράφηκαν στην Εκκλησία, αυτό οφείλεται στην παρουσία του πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς και πάρα πολλοί νέοι εξακολουθούν να πηγαίνουν στον τάφο του μέχρι σήμερα. Η παρουσία του υπήρξε πάρα πολύ σημαντική και οπωσδήποτε στο μέλλον θα δώσει μεγαλύτερους ακόμη καρπούς.

Ο π. Συμέων Βιλόβσκι απαντά στον επίσκοπο πρ. Ερζεγοβίνης Αθανάσιο (Γιέφτιτς)

• Ο π. Συμέων Βιλόβσκι απαντά στον επίσκοπο πρ. Ερζεγοβίνης Αθανάσιο (Γιέφτιτς)

Επιστολή στο Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr», απέστειλε ο Συμέων Βιλόβσκι, με αφορμή την συνέντευξη του Επισκόπου πρ. Ερζεγοβίνης κ. Αθανασίου (Γιέφτιτς) στην Romfea.gr.

Η επιστολή απάντηση του Συμέων Βιλόφσκι έχει ως εξής:

Α'. Περί του Επισκόπου και Γέροντός μου Αρτεμίου 
Συντάχθηκε απο τον π. Συμεών Βιλόβσκι
Σεβασμιώτατε,
Μέσα από το κρατητήριο όπου κρατούμαι αναμένοντας την έκβαση της υποθέσεως της έκδοσής μου στη Σερβία και ύστερα από προσεκτική ανάγνωση της συνέντευξής σας στον Διευθυντή κ. Αιμίλιο Πολυγένη του Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Ρομφαία» στις 15-6-2010, επιτρέψτε μου να απαντήσω κι εγώ δημόσια, όπως αρμόζει, με πόνο, αλλά και με φόβο Θεού, έτοιμος αεί προς απολογίαν παντί τω αιτούντι με λόγον, μετά πραΰτητος και φόβου, συνείδησιν έχων αγαθήν (πρβλ. Α΄Πέτρ. γ´15-16).
Σ᾽ αυτό το πρώτο μέρος των απαντήσεών μου θα επικεντρωθώ στην πολεμική σας κατά του Επισκόπου και Γέροντός μου κ. Αρτεμίου (Ραντοσάβλιεβιτς).
Θα μου επιτρέψετε, Σεβασμιώτατε, να κάνω επισημάνσεις και διευκρινήσεις, αλλά και να καταδείξω τις αναλήθειες που διατυπώσατε. Έχω τη βέβαιη πίστη ότι η Αλήθεια για μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς είναι Ενυπόστατη, αυτός ο ίδιος ο Χριστός μας, και γι' αυτό πιστεύω ότι στις μεταξύ των Ορθοδόξων σχέσεις δεν χωρούν αγαπολογίες η ψευδοσυναισθηματισμοί.
Επίσης πιστεύω ότι την αλήθεια, όσες φορές και να την πει κανείς, την λέει πάντα με τα ίδια λόγια, ενώ το ψέμμα, όσες φορές το λέει κανείς, κάθε φορά χρησιμοποιεί άλλα λόγια και περιπίπτει σε αντιφάσεις και οδηγείται σε αδιέξοδα.
α)  Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς - Ορθοδοξία
Πραγματικά ήταν πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι σύσσωμη η Ιεραρχία της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας προχώρησε στην αγιοκατάταξη του αγίου πατρός μας Ιουστίνου, επικυρώνοντας έτσι την ώριμη και σταθερή πίστη του πληρώματος της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην αγιότητα του ανδρός.
Αυτό όμως που πραγματικά με λυπεί, Σεβασμιώτατε είναι ότι τόσο εσείς προσωπικά όσο και οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Αμφιλόχιος Ράντοβιτς, Ειρηναίος Μπούλοβιτς κ.α. τα τελευταία χρόνια αναπτύξατε δεσμούς και σχέσεις (συμπροσευχές, διαθρησκειακές συναντήσεις κλπ) με τον παπισμό και τους εκπροσώπους του, υιοθετώντας κατ' ουσίαν την συμφωνία του Βalamand, ότι δηλαδή η Ορθόδοξη Εκκλησία και οι παπικοί είμαστε «αδελφές εκκλησίες», όπως επίσης αποδεχόμενοι πλήρως την καινοφανή εκκλησιολογία του Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιωάννη (Ζηζιούλα) ότι «η Εκκλησία είναι ευρυτέρα της Ορθοδοξίας έννοια» κλπ.
Επίσης να σας θυμίσω ότι εσείς είσασταν που μεταφράσατε την ομιλία του Μητροπολίτου Περγάμου επί τη συμπληρώσει 1000 ετών εκχριστιανισμού της Ρωσίας, όπου μεταξύ άλλων ο Σεβασμιώτατος Περγάμου αναφέρει: «παρήλθε πλέον η εποχή της ναρκισσευομένης Ορθοδοξίας», την οποία ομιλία και διαδίδατε με πολύ ζήλο.
Συνέπεια των παραπάνω ήταν ότι, αν και αποφάσισε η Ιεραρχία της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (ΣΟΕ) να αποχωρήσει απο το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (ΠΣΕ), με την σύμφωνη εισήγηση πολλών Σεβασμιωτάτων Ιεραρχών, μεταξύ των οποίων και του κ. Αρτεμίου, εσείς, Σεβασμιώτατε, μαζί με ορισμένους Ιεράρχες, ενεργήσατε ώστε να μην υλοποιηθεί αυτή η απόφαση. Γι' αυτό και παραμένει η ΣΟΕ έως σήμερα μέλος του ΠΣΕ.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ανακοινώνεται τώρα με τον πιο επίσημο τρόπο και η έλευση του Πάπα Βενέδικτου (Ράτσιγγερ) ως αρχηγού της «Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας» στο Νις το 2013.
Αυτά όμως έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τη διδασκαλία του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, όπως αυτή είναι εκδεδομένη στη Δογματική, τα υπομνήματα και τα άλλα βιβλία του και όπως εγώ τη διδάχθηκα από τον Γέροντά μου Σεβασμιώτατο Επίσκοπο Ράσκας και Πριζρένης κ. Αρτέμιο.
Θα μπορούσα να πω περισσότερα λεπτομερώς, αλλά δεν θα ήθελα να πλατιάσω. Επιφυλάσσομαι όμως να δημοσιοποιήσω σχετικά κείμενα εν ευθέτω χρόνω.
Πάντως την αναλήθεια της διαβεβαίωσής σας ότι στην Σερβία «Έχουμε πάρα πολλά προβλήματα, και δεν ασχολούμαστε με τα ζηλωτικά» μπορούν όλοι να την αντιληφθούν αν παρακολουθήσουν την δημοσιευμένη με αγγλικούς υπότιτλους συνέντευξή σας «περί Θείας Λειτουργίας» στο εκκλησιαστικό κανάλι «Λόγος» της Επισκοπής Ζίτσας τον Οκτώβριο του 2008 (http://www.youtube.com/watch?v=u6f6wK8_mFM). Εκεί σε έναν σχεδόν αδιάκοπο, δίωρο μονόλογο καταφέρεσθε εναντίον των «αμαθών» πιστών που τολμούν να δημιουργούν φασαρίες, διαμαρτυρόμενοι για τις λειτουργικές καινοτομίες που εισάγουν κάποιοι ιεράρχες.

β)  Περί του Πατριάρχου Ειρηναίου
Σε σχέση με τις δηλώσεις σας για την εκλογή του νέου Πατριάρχη έχω να παρατηρήσω τα εξής: Αναφέρετε ότι κάποιοι δεν τον ψήφισαν. Και ότι ενώ περιμένατε την ενδεχόμενη εκδήλωση της ανθρώπινης αδυναμίας -να πέσουν δηλαδή αυτοί στη δυσμένειά του- αυτό δεν έγινε. Ωστόσο, όπως έδειξαν κατόπιν τα γεγονότα, φαίνεται ότι αυτό που δεν συνέβη σε άλλους, συνέβη (και συμβαίνει) στην περίπτωση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου.
Προσωπικά προσεύχομαι και ελπίζω, ο Θεός που εμπιστεύθηκε τη Σερβική Εκκλησία στην πηδαλιουχία του Πατριάρχου Ειρηναίου να τον φωτίσει ώστε στο εγγύς μέλλον να άρει την αντικανονική απόφαση συνταξιοδότησης χωρίς κανονική αιτία και δίκη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ράσκας και Πριζρένης κ. Αρτεμίου, να εγκύψει με πατρική στοργή στον Ορθόδοξο λαό και μοναχισμό του Κοσσόβου και να επανεξετάσει την δική μου υπόθεση με γνώμονα τους Ιερούς Κανόνες.
γ)  Οι αναστηλώσεις των κατεστραμμένων εκκλησιών
Λέτε στη συνέντευξή σας: «Κυρίως όμως η σύγκρουση του Αρτεμίου είναι με την Ιεραρχία και τη Σύνοδο». Προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο Επίσκοπος Αρτέμιος συγκρούσθηκε με ολόκληρη την Ιεραρχία. Όπως και να έχει το πράγμα όμως, η πέτρα του σκανδάλου ήταν οι αναστηλώσεις των κατεστραμμένων εκκλησιών της Επισκοπής Ράσκας και Πριζρένης και ότι στο θέμα αυτό, από το 2004 και μετά, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος άλλαξε την κανονική και πάγια στάση της, και παραθεωρώντας τον τοπικό Επίσκοπο, ανέλαβε η ίδια την ευθύνη, έναντι κυρίως των σχεδιασμών των Δυτικών Δυνάμεων που κατείχαν de facto το Κοσσυφοπέδιο.
Αναφέρεστε για το πώς έπρεπε να εκτελούνται τα έργα στην περιοχή του Κοσσόβου.
Είναι ένα τεράστιο θέμα και θα χρειαζόταν πολύς χρόνος και χώρος για μια περιγραφή, έστω και στοιχειώδη. Γράφτηκαν και δημοσιεύθηκαν πολλά κείμενα εκ μέρους του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου (αναλύσεις, επιστολές, ανακοινώσεις, εμπεριστατωμένες μελέτες από ειδικούς κλπ.). Ήταν ζήτημα που είχε πολλές πτυχές: πολιτικές, εκκλησιαστικές, επιστημονικές (αρχιτεκτονικές-κατασκευαστικές), οικονομικές. Πιστεύω ότι ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος δικαιώθηκε και δικαιώνεται για όλες τις επιλογές του.
Η κύρια σύγκρουση έγινε με την Δύση (ΕΕ, ΝΑΤΟ, HΠΑ), η οποία ενεργούσε ύπουλα εις βάρος των εθνικών σερβικών, πολιτικών, και εκκλησιαστικών συμφερόντων. Οι Δυτικοί δεν κατόρθωσαν να καταβάλουν το απτόητο αγωνιστικό σθένος του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου και γι' αυτό προσέφυγαν στην ΔΙΣ της Εκκλησίας της Σερβίας και μέσω αυτής προσπάθησαν να επιβάλουν στον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο τα σχέδιά τους. Επίσης κατάφεραν σε συνεργασία με τον βοηθό Επίσκοπο Θεοδόσιο και τον  π. Σάββα Γιάνιτς από τη Μονή Ντέτσανι να θέσουν σε εφαρμογή μέρος των σχεδίων τους.
Από την πλευρά του ο Σεβασμιώτατος είχε στενή και έξοχη συνεργασία με ειδικούς Σέρβους πανεπιστημιακούς καθηγητές, αρχιτέκτονες και νομικούς, οι οποίοι περίτρανα υποστηρίζουν ότι τα προτεινόμενα από τη Δύση σχέδια σχετικά με τις αναστηλώσεις είναι απαράδεκτα και επιζήμια.
δ)  Το  Επισκοπείο στην Πριζρένη
Λέτε:  «όταν έγιναν οι ανανεώσεις όλων των βασικών κτιρίων και άλλων, ο Αρτέμιος δεν τα δεχόταν, όπως το Επισκοπικό Μέγαρο στη Πριζρένη...»  
Σεβασμιώτατε, αφού είναι έτσι, γιατί δεν μετακομίσατε ούτε εσείς ούτε ο επόμενος Τοποτηρητής έως τώρα στην Πριζρένη, εδώ και 5 μήνες; Από τον Αρτέμιο απαιτούσατε να μετακομίσει από την Γκρατσάνιτσα στην Πριζρένη, όπου είναι η έδρα του Επισκόπου Ράσκας και Πριζρένης. Όμως από εκεί εκδιώχθηκε μαζί με όλους τους Σέρβους το 1999. Ο λαός, δηλαδή το ποίμνιό του, δεν γύρισε και δεν γυρίζει πίσω, διότι δεν υπάρχουν συνθήκες επιβίωσης για τους Σέρβους εκεί.
Από κανέναν άλλον εκτοπισμένο από εμπόλεμη ζώνη επίσκοπο όμως δεν ζητήσατε να γυρίσει πίσω στην έδρα του (όπως π.χ. από τους επισκόπους που έφυγαν από τις έδρες τους τον καιρό του πολέμου στη Βοσνία). Κι αυτό γιατί στην ουσία αναγνωρίζετε το αυτονόητο ότι η εκάστοτε έδρα του Επισκόπου είναι θέμα ποιμαντικό, και ο έχων την ποιμαντική ευθύνη κρίνει με τον καλύτερο τρόπο γιά το πού θα εδρεύει και από πού θα δρα μέσα σε τέτοιες συνθήκες.
Για την ποιότητα των έργων που έλαβαν χώρα κατά την αναστήλωση του επισκοπικού μεγάρου εδώ δεν θα μιλήσουμε, πάντως είναι απαράδεκτα. Με τον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο είχαμε επισκεφθεί το Επισκοπείο μερικές φορές κατά την διάρκεια της ανακαίνισης, μαζί με ειδικούς, και συντάχθηκε μάλιστα από αυτούς μια έκθεση η οποία παρουσιάζει τα βασικώτερα ελαττώματα. Μέσα σ΄ όλο αυτό το διάστημα συντάχθηκαν μάλιστα μερικές ακόμη εκθέσεις εκ μέρους των ειδικών.
Λέτε: «Ο Επίσκοπος Θεοδόσιος τα παρέδωσε όμως στη Σύνοδο». 
Πώς δηλαδή τα παρέδωσε; Από ποιόν τα παρέλαβε, από ποιόν έλαβε την εντολή να τα αναστηλώσει ή να τα παραδώσει; Ποιός ενέκρινε την ποιότητα των έργων; Βάσει ποιών νόμων (της Πρίστινας ή του Βελιγραδίου); Το θέατρο με παράδοση/παραλαβή των «αναστηλωμένων» ναών δεν μπορώ να το περιγράψω εδώ. Και πάλι εδώ υπήρξε αντικανονική ανάμιξη Επισκόπων που δεν είχαν δικαιοδοσία να το κάνουν. Εκτός από φοβερές κανονικές παραβάσεις (38ος και 41ος Αποστολικοί Κανόνες), ήταν και ένας εθνικός εξευτελισμός. Για την τεχνική πλευρά και την ποιότητα των έργων ήδη έχουν μιλήσει οι ειδικοί.
ε)  Το  πογκρόμ του 2004
Όμως εδώ παρατηρείται το εξής περίεργο, Σεβασμιώτατε: Δεν αναφέρεστε καθόλου στο γεγονός ότι υπήρξε ένα πογκρόμ (=εθνοκάθαρση) εκ μέρους των Αλβανών εξτρεμιστών εναντίον των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου και των μνημείων του σερβισμού στο πολύ πρόσφατο παρελθόν (2004), το οποίο και δικαιολογεί την άρνηση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου να συμμετάσχουν στην αναστήλωση των ναών οι ίδιοι οι καταστροφείς των ναών.
Επίσης λησμονείτε να αναφέρετε, Σεβασμιώτατε, ότι εσείς προσωπικά και αργότερα η Ιερά Σύνοδος συμβουλέψατε τον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο να μηνύσει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου τις 4 ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Βρεττανία), των οποίων δυνάμεις μετείχαν στην KFOR, διότι οι στρατιώτες τους, ενώ έπρεπε να προστατέψουν τα σερβικά ορθόδοξα μνημεία (ναούς και μοναστήρια) του Κοσσυφοπεδίου και τους εναπομείναντες Σέρβους από την μανία των UCKαδων, τα άφησαν προκλητικά να καταστρέφονται μπροστά στα μάτια τους.
Και τότε δικαίως και ευλόγως και εσείς, μαζί με τον Σεβασμιώτατο αρνιόσασταν να δοθούν χρήματα σε Αλβανούς και έτσι να μετάσχουν -τί ειρωνεία και τί ταπείνωση!- οι ίδιοι οι καταστροφείς των μνημείων στην αναστήλωσή τους, διότι κατόπιν τα μνημεία θα θεωρούνταν και δική τους «κοσοβαρική» κληρονομιά, πολιτιστική κληρονομιά ενός αρτισύστατου κράτους-προτεκτοράτου του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, που εκτός από εμπόριο λευκής σαρκός και ναρκωτικών θα είχε τώρα να επιδείξει και τα δικά του «κοσοβαρικά» μεσαιωνικά μνημεία. Ενός κράτους που αναζητεί νομιμοφανή λόγο ύπαρξης, πέρα από το δίκαιο των όπλων και του ΝΑΤΟ.
Έως τότε, σε αυτό το θέμα είσασταν σύμφωνος με τον Επίσκοπο Αρτέμιο. Ο κ. Αρτέμιος έμεινε πιστός στην απόφαση της Συνόδου και στον λαό του έως τέλους. Εσείς, όμως, αλλάξατε. Τι μεσολάβησε άραγε;
Άρα κατά βάσιν, από όσα αναφέρθηκαν δεν υπήρχε διαφωνία του Αρτεμίου με τη Σύνοδο. Η Σύνοδος ήταν αυτή που στη συνέχεια διαφοροποιήθηκε από την αρχική της θέση, επιλέγοντας πιο «συμβιβαστικές» με την μεταβαλλόμενη πολιτική κατάσταση λύσεις.
Λέτε βέβαια ότι:  «Η Ευρωπαϊκή Ένωση στα προγράμματα ήθελε δύο Σέρβους και δύο Αλβανούς, όπου στην επιτροπή αυτή η Σερβική Εκκλησία είχε το δικαίωμα του «βέτο», δηλαδή αν δεν συμφωνούμε σταματάμε και τότε δεν έρχονται και χρήματα.» Όμως πόσες φορές χρησιμοποιήθηκε αυτό το «βέτο» και σε ποιές περιπτώσεις; Δυστυχώς, δεν υπήρξε ούτε μία περίπτωση. Διότι ένα τέτοιο «βέτο» είναι ψευδεπίγραφο. Βέτο διαθέτει κάποιος, όταν συναποφασίζει κάτι με κάποιους άλλους επί ίσοις όροις. Αυτό δεν υπήρχε εδώ, όπου τα χρήματα τα έβαζε η ΕΕ με τους δικούς της όρους και προϋποθέσεις. 
στ)  Ο Επίσκοπος Θεοδόσιος
Όσο για τον επίσκοπο Λίπλιαν κ. Θεοδόσιο, έχω να πω τα εξής: Ο Επίσκοπος Θεοδόσιος είναι πνευματικός αδελφός μου, έχουμε τον ίδιο πνευματικό πατέρα, τον Επίσκοπο Αρτέμιο. Και μέχρι την ανάδειξή του σε βοηθό επίσκοπο, συνέπλεε και συμφωνούσε απολύτως με τη γραμμή και την τάξη του Γέροντός του, Επισκόπου Αρτεμίου.
Στη συνέχεια, παρασυρόμενος από ανθρώπινες αδυναμίες, διαφοροποιήθηκε και ενεργώντας αντικανονικά προς τα κυριαρχικά δικαιώματα (18ος της Δ'  Οικουμενικής, 31ος Αποστολικός Κανών) του Επισκόπου Αρτεμίου προέβη σε πρόχειρες αναστηλώσεις κάποιων μνημείων και κτιρίων υπό τους όρους των Δυτικών Δυνάμεων και χωρίς την άδεια του κυριάρχου επισκόπου, όπως προβλέπεται από τους Ιερούς Κανόνες.
ζ)  Περί οικονομικών ατασθαλιών
Επανερχόμενος, Σεβασμιώτατε, στο σκεπτικό σας περί οικονομικών ατασθαλιών, αναφερόσαστε σε μια Επιτροπή του 2006, στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι της Ιεραρχίας και εσείς προσωπικά. Εδώ έχω να κάνω τις εξής παρατηρήσεις. Πρώτον, μιλάτε γενικά και αόριστα περί πολλών ατασθαλιών, χωρίς να κατονομάζετε ούτε μία, ενώ από την άλλη αποσιωπάτε το γεγονός ότι κάθε χρόνο η Μητρόπολη Ράσκας και Πριζρένης έστελνε εμπεριστατωμένο απολογισμό και προϋπολογισμό στο Πατριαρχείο, τα οποία και τύχαιναν της εγκρίσεως των αρμοδίων υπηρεσιών του.
Επίσης, Σεβασμιώτατε, είπατε, χωρίς πάλι να το τεκμηριώνετε, ότι: «υπάρχουν πάρα πολλά χρήματα που φεύγουν από τον λαό του Κοσσόβου. Διότι ο,τι δίνει ο καθένας, το δίνει για το λαό του Κοσσόβου και όχι για ιδιωτικές επιχειρήσεις».
Όμως χάριν της αληθείας σας λέγω: Eπειδή ο σερβικός νόμος δεν επέτρεπε στην Επαρχία Ράσκας να συστήσει δική της τεχνική υπηρεσία (όπως αντίθετα συμβαίνει στην Ελλάδα), ο Σεβασμιώτατος προέτρεψε τη σύσταση ιδιωτικής τεχνικής εταιρείας, της «Rade Neimar», και στη στελέχωσή της με πρόσωπα ευϋπόληπτα και έντιμα, σερβικής εθνικότητας και Ορθόδοξου θρησκεύματος, ώστε αυτή να αναλαμβάνει την εκτέλεση των έργων αναστήλωσης της Επαρχίας, ακριβώς για να μη φεύγουν τα χρήματα μέσα από το Κόσοβο, αλλά να παραμένουν στους Σέρβους του Κοσσυφοπεδίου που θα απασχολούνταν από αυτήν.
Και βέβαια ο Suboticki, ο πρόεδρος της εταιρείας, δεν είναι κουμπάρος μου. Η μόνη μας σχέση είναι ότι ο αδελφός μου Βλαδίμηρος βάφτισε τον Suboticki και την οικογένειά του. Είναι πρόσωπο γνωστό στον Σεβασμιώτατο, αξιόπιστο και καθ' όλα έντιμο.
Τέλος, για να καταλάβει και κάθε καλόπιστος αναγνώστης ότι καμμία κατηγορία για οικονομικές ατασθαλίες δεν ευσταθεί εναντίον του Σεβασμιωτάτου  Αρτεμίου και των συνεργατών του, θα καταδείξω στο δεύτερο μέρος αυτής της απάντησης με αδιάσειστα στοιχεία και επιχειρήματα τις διάφορες πτυχές αυτού του θέματος.
η)  Τα διαδραματισθέντα στην ΔΙΣ της 5-2-2010
Παρακάτω λέτε: "Σκεφτείτε τον κάλεσε η Ιερά Σύνοδος να έρθει στο Πατριαρχείο, και ήρθε ψεύτικα στους διαδρόμους για να βρει μόνο τον Πατριάρχη. Όμως ο Πατριάρχης του είπε: «Δέσποτα μου, έλα στη Σύνοδο στις 11:00 που θα συνεδριάζουμε». Αυτός τελικά δεν ήρθε! Μετά διέδιδε δεξιά και αριστερά, ότι δεν με θέλανε.
Εν πάση περιπτώσει στις 11 Φεβρουαρίου, βγήκε τελεσίδικη απόφαση να τεθεί σε διαθεσιμότητα διότι δεν δεχόταν τρεις αλλεπάλληλες επιτροπές. Και σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες, όταν ένας επίσκοπος αρνείται να υπακούσει στην ιεραρχία και να δεχθεί επιτροπές οι οποίες είναι σταλμένες από την Ιεραρχία, υπόκειται σε καθαίρεση."
Αυτά δεν ανταποκρίνονται στα γεγονότα και αν δεν είναι διαστρέβλωσή τους είναι τουλάχιστον αφελή. Δεν κάλεσε τον Αρτέμιο η Διαρκής Ιερά Σύνοδος (ΔΙΣ), αλλά ο Πατριάρχης Ειρηναίος τηλεφωνικώς την 4-2-2010 το απόγευμα και του είπε: «Εάν μπορείτε, Σεβασμιώτατε, να έρθετε αύριο [5-2-2010] στο Βελιγράδι, να ιδωθούμε».
Δεν του είπε «πρέπει να έρθετε», η «σας περιμένουμε» η «αύριο συνεδριάζει η ΔΙΣ» ή κάτι τέτοιο, αλλά «εάν μπορείτε». Αυτό είχε σαφώς την έννοια του «Εάν πάλι δεν μπορείτε, εντάξει».
Ο Πατριάρχης δεν μνήμονευσε την συνεδρίαση της ΔΙΣ καθόλου. Όσον αφορά την ορθή οδό πρόσκλησης του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου στην ΔΙΣ, η οποία ήταν η γραπτή πρόσκληση, ούτε λόγος να γίνεται. Ο Σεβασμιώτατος ήρθε στο Βελιγράδι στις 5-2-2010 και επισκέφτηκε τον Πατριάρχη κατά τις 10 π.μ. και μιλήσανε σχεδόν μισή ώρα.
Και πάλι εκείνος δεν του γνωστοποίησε την συνεδρίαση της ΔΙΣ ούτε του ανέφερε ότι πρέπει να έρθει. Κατόπιν όμως, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, τον καλέσανε τηλεφωνικώς οργισμένοι, κατηγορώντας και απειλώντας τον να εμφανισθεί άμεσα ενώπιόν τους...
Ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος έγραψε την ίδια μέρα μια δήλωση, όπου περιέγραψε όλα τα σχετικά συμβάντα και την έστειλε στον Πατριάρχη με φαξ. Ο Πατριάρχης, όμως, δεν του απάντησε ούτε γραπτώς ούτε προφορικώς, για να αναιρέσει τα γραφόμενα στη δήλωση.
Τα λόγια που εσείς, Σεβασμιώτατε, βάζετε στο στόμα του Πατριάρχη δεν ειπώθηκαν ποτέ...
θ)  Μία επιτροπή και όχι τρεις - Aπομάκρυνση Αρτεμίου
Καταρχήν δεν υπήρξαν τρεις επιτροπές. Μόνον μία συστάθηκε από τον Μητροπολίτη Αμφιλόχιο, τον Επίσκοπο Ερζεγοβίνης Γρηγόριο, τους ιερείς Ράντιβογιε Πάνιτς, Βλάνταν Σίμιτς και Μίροσλαβ Τσολάκοβιτς και ήρθε την Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010 στο Κόσοβο. Το ίδιο απόγευμα (!) αναχώρησε για το Βελιγράδι και την επομένη μέρα το πρωί (!) τα ίδια πρόσωπα κατέληξαν σε πόρισμα (!).
Με βάση το πόρισμα αυτό η πενταμελής ΔΙΣ (στην οποία πάλι συμμετείχαν οι Επίσκοποι Αμφιλόχιος και Γρηγόριος) το ίδιο πρωί (11-2-2010) έβγαλε ήδη την απόφαση της προσωρινής απομάκρυνσης του Αρτεμίου, χωρίς να τον καλέσει να συμμετάσχει σε αυτήν, για να δώσει εξηγήσεις.
Αυτή η απόφαση γνωστοποιήθηκε στον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο δύο μέρες αργότερα, κατά τη συνεδρίαση της ΔΙΣ στις 13-2-2010 στο Βελιγράδι, στην οποία και αυτός εκλήθη.
Και πριν ολοκληρωθεί η συνεδρίαση της ΔΙΣ, εσείς, Σεβασμιώτατε Αθανάσιε, ήδη βρισκόσασταν στην Γκρατσάνιτσα με ελικόπτερο, και φθάσατε προτού επιστρέψει σ' αυτήν ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος. Γιατί άραγε, τί φοβόσασταν; Τί θέλατε να προλάβετε;
ι)  «15 φάκελοι, από ένα κιλό ο καθένας»
Δυστυχώς και στη φράση: «βρήκαμε 15 φακέλους από ένα κιλό ο καθένας» υπάρχει ένα λογικό κενό που δημιουργεί στον καθένα ένα εύλογο ερώτημα: Καταρχήν μιλάτε προφανώς για φακέλους με στοιχεία για αξιόποινες πράξεις. Ποιός συνέλεγε τα στοιχεία αυτά, ώστε να τα βρείτε εσείς έτοιμα την ημέρα που ήρθατε για έλεγχο; Εκτός αν υπονοείτε  ότι ο ίδιος ο Επίσκοπος Αρτέμιος φρόντιζε να φακελώνει τον εαυτό του με όλα εκείνα τα στοιχεία που επιβάρυναν τον ίδιο και τους συνεργάτες του.
ια)  Περί μοναστηριών και σπιτιών του Αρτεμίου
Λέτε:  «Ο Αρτέμιος έκανε και άλλες παραβάσεις, ίδρυσε δύο μοναστήρια εκτός της Μητροπόλεως του. Απέκτησε και δύο σπίτια στο Βελιγράδι και ένα τρίτο σε άλλη Μητρόπολη! Και ερωτώ με τι χρήματα τα απέκτησε;»
Όσο για την ίδρυση των δύο μοναστηριών, αυτά έγιναν με την επιθυμία, την κανονική άδεια και συγκατάθεση του οικείου Μητροπολίτου Νις και νυν Πατριάρχου Ειρηναίου, που επιβεβαιώνεται από την σχετική αλληλογραφία μεταξύ των δύο Επισκόπων.
Το ένα σπίτι στο Βελιγράδι ήταν δωρέα τρίτου προσώπου στη Μητρόπολη Ράσκας και Πριζρένης ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟΝ ΑΡΤΕΜΙΟ.
Το άλλο σπίτι στο Βελιγράδι αγοράστηκε για τον Σεβασμιώτατο, εκείνος όμως το παραχώρησε σε πολύτεκνη (12μελή) οικογένεια Σέρβων προσφύγων από το Κοσσυφοπέδιο, οι οποίοι και συνεχίζουν να διαμένουν σε αυτό.
Το τρίτο σπίτι στην άλλη Μητρόπολη ήταν δωρεά από τρίτο πρόσωπο προς την Μητρόπολη Ράσκας και Πριζρένης ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟΝ ΑΡΤΕΜΙΟ.
Για όλα τα παραπάνω υπάρχουν σχετικά αποδεικτικά έγγραφα στη Μητρόπολη Ράσκας και Πριζρένης.
ιβ)  Η αρμοδιότητα για την οικονομική διαχείριση
Στη συνέχεια λέτε ότι τα οικονομικά μιας Μητροπόλεως δεν είναι στην κανονική δικαιοδοσία του Μητροπολίτου, αλλά και εδώ σφάλλετε.
Λέτε: «Κάθε τόσο έδινε συνεντεύξεις και έλεγε: «Μην ανακατεύεστε στη Μητρόπολη μου, καταπατάτε τα κανονικά μου δικαιώματα». Ναι αδελφέ Αρτέμιε, αλλά όταν πρόκειται για οικονομικά θέματα, τότε η αρμοδιότητα σου δεν είναι κανονική.»
Οι Ιεροί Κανόνες ορίζουν ότι κάθε Επίσκοπος είναι ο αποκλειστικός αρμόδιος για την διαχείριση των οικονομικών της Επισκοπής του.  Άλλωστε, αυτός (ο Επίσκοπος) στον οποίο ο Θεός εμπιστεύθηκε ατίμητες ψυχές, που κάθε μια είναι πολυτιμότερη από όλον τον κόσμο, δεν μπορεί να διαχειρίζεται και τα κατώτερης πνευματικής αξίας χρήματα και άλλα περιουσιακά στοιχεία της Επαρχίας του προς το πνευματικό συμφέρον του ποιμνίου του; (38ος και 41ος Αποστολικοί Κανόνες)
ιγ) Οι σερβικές εκκλησιαστικές Επαρχίες είναι και αυτές νομικά πρόσωπα
Λέτε:  «Διότι τα κτίρια, τα κτήματα, οι ναοί ανήκουν στο Πατριαρχείο, δεν είναι ιδιοκτησία του Επισκόπου, ούτε καν της Επισκοπής. Διότι το νομικό πρόσωπο είναι το Πατριαρχείο.»
Αυτό είναι αναληθές, διότι όπως είπαμε, από ιεροκανονική άποψη ισχύουν οι προαναφερθέντες Ιεροί Κανόνες (38ος και 41ος), ενώ από την πλευρά της σερβικής πολιτικής νομοθεσίας, εκτός του Πατριαρχείου, και κάθε εκκλησιαστική Επαρχία είναι νομικό πρόσωπο, όπως ορίζεται στο 5ο άρθρο του Καταστατικού Χάρτη της ΣΟΕ. Τα κτίρια, τα κτήματα, οι ναοί ανήκουν στην Επισκοπή· άλλωστε και στα βιβλία της Εφορίας έτσι αναφέρονται.
ιδ) Οι δωρεές για το Κοσσυφοπέδιο
Επειδή ένεκα του ήθους και του πνευματικού του αναστήματος ο Σεβ. Αρτέμιος έχαιρε και χαίρει της απολύτου εμπιστοσύνης των απανταχού Σέρβων και άλλων ομοδόξων ευεργετών, οι περισσότεροι εξ αυτών εμπιστεύονταν τις δωρεές τους στον ίδιο τον Σεβασμιώτατο. Ο Σεβασμιώτατος όμως με πλήρη διαφάνεια τοποθετούσε τα χρήματα στο ταμείο της Επισκοπής, στέλνοντας ευχαριστήριες επιστολές στους δωρητές.
Στη συνέχεια με πλήρη διαφάνεια  ο Σεβασμιώτατος (και μόνον αυτός, σύμφωνα με την κατάθεση του ταμία της Επαρχίας Ράσκας) έδιδε εντολές πληρωμών είτε για την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων μνημείων είτε για την ενίσχυση των Σέρβων του Κοσόβου είτε για τα συσσίτια κλπ.
Και βέβαια, προκειμένου να μη αιωρείται συνεχώς η υποψία «ενώπιον του Σερβικού λαού του Κοσσυφοπεδίου», ότι υπήρξε παράνομος πλουτισμός είτε από τον Σεβασμιώτατο είτε από εμένα, γιατί δεν δημοσιεύετε τα οποιαδήποτε στοιχεία έχετε που τoν αποδεικνύουν;
Όμως για τις δημόσιες κατηγορίες σας σε βάρος μου, Σεβασμιώτατε, θα απαντήσω στο δεύτερο μέρος αυτής της επιστολής.
ιε) Αναλήθειες περί Αρτεμίου - Γιατί τον φοβάστε;
Λέτε, Σεβασμιώτατε, ότι: «Ο Αρτέμιος τώρα βρίσκεται στο Κόσοβο, διότι η Ιεραρχία δεν θέλει να φύγει από την περιοχή του, γιατί αν δεν είναι εκεί θα κάνει πολλά πίσω από την πλάτη μας.»
Πρέπει όμως να γνωρίζατε ότι την ημέρα που εσείς δίνατε την συνέντευξη στον κ. Πολυγένη ο κ. Αρτέμιος είχε ήδη συσκευάσει τα προσωπικά του αντικείμενα και τα βιβλία του από την Γκρατσάνιτσα, είχε αποχαιρετήσει με σύντομο πνευματικό λόγο τους πιστούς που μαζεύτηκαν γι' αυτόν και είχε αναχωρήσει οριστικά από το Κόσοβο και τα Μετόχια σύμφωνα με την απόφαση της Ιεραρχίας.
Όπως αναμφίβολα γνωρίζετε, η Ιεραρχία, στην οποία συμμετείχατε, δια του υπ' αρ. 72/179/5-5-2010 εγγράφου της ουσιαστικά εξορίζει μια για πάντα τον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο από την Επαρχία Ράσκας και Πριζρένης. Και τούτο εντελώς αντικανονικά (βλ. 87ος της εν Καρθαγένη και 16ος της Πρωτοδευτέρας).
Άλλωστε παρακάτω οριοθετείτε και τον τόπο της εξορίας του: «θα μένει σε ένα μοναστήρι, μεταξύ Καρλοβικίου και Μιτροβίτσα, είναι βόρεια από το Βελιγράδι.»
Επίσης οι παραπάνω δηλώσεις σας αποκαλύπτουν, Σεβασμιώτατε, ότι το πρόβλημα για σας και για όσους συμμερίζονται τις απόψεις σας ήταν ο ίδιος ο Αρτέμιος και το πλούσιο ποιμαντικό του έργο και όχι οι δήθεν οικονομικές ατασθαλίες που του καταλογίζετε.
Γιατί ποιά θα μπορούσαν να είναι τα «πολλά πίσω από την πλάτη μας» που θα μπορούσε να κάνει ένας επίσκοπος στερημένος των διοικητικών καθηκόντων και της οικονομικής διαχείρισης της Επισκοπής του, παρά μόνο το πνευματικό έργο της διαποίμανσης των χιλιάδων ψυχών που προσέτρεχαν και προστρέχουν σ᾿ αυτόν;
Και βέβαια, Σεβασμιώτατε, όλα αυτά δεν τα επιθυμείτε, επειδή ο Αρτέμιος είναι ένας μιμητής του μεγάλου Αρχιερέως Χριστού, ο οποίος θυσιάζει και θα συνεχίσει να θυσιάζει «την ψυχήν του υπέρ των προβάτων» του, ως πνευματικός πατέρας πολλών λαϊκών, κληρικών και μοναχών.
Η αποστολική του αυτή δράση έχει επιφέρει μία νέα φιλοκαλική αναγέννηση στην Πατρίδα μας αναδεικνύοντας τη σημασία του Γέροντα και του Πνευματικού στη ζωή του Ορθοδόξου Χριστιανού, σύμφωνα με την Ορθόδοξη Πατερική Παράδοση των μεγάλων Πατέρων της Ορθοδοξίας, του Μεγάλου Βασιλείου, του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, του αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, των συγχρόνων αγίων Γερόντων της εποχής μας και φυσικά του Αγίου Γέροντός του Ιουστίνου Πόποβιτς.
Μόνο θλίψη, αλλά και ερωτηματικά για τις δικές σας ποιμαντικές θέσεις, προκαλούν τα λόγια σας περί ανευθυνότητας και απερισκεψίας του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου, όταν ουσιαστικά τον εγκαλείτε ότι, ακολουθώντας πιστά την πνευματική παράδοση των Αγίων, στάθηκε αληθινός πατέρας, ποιμένας και άριστος πνευματικός του ποιμνίου που του ενεπιστεύθη ο Κύριος.
ιστ) Τα (δήθεν) προνόμια του Αρτεμίου
Επιπλέον λέτε : «Ο Αρτέμιος πήρε τέσσερεις οι οποίοι θα πληρώνονται, θα έχει το αυτοκίνητο του ...»
Όμως και αυτά δεν αληθεύουν. Δεν υπάρχει σχετική απόφαση της Ιεράς Συνόδου που να δίνει τέτοια προνόμια στον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο. Ακόμη και για το θέμα της δικής του σύνταξης τον παρέπεμψαν στο κράτος. Πόσο μάλλον για τη μισθοδοσία των τεσσάρων ακολούθων («διάκος, ιερέας, οδηγός και μάγειρας»)...
ιζ) Το θέμα της ψηφοφορίας και η απόφαση της Ιεραρχίας
Λέτε: «Δυστυχώς ο Αρτέμιος, βγαίνει πάλι με δηλώσεις και λέει, ότι τον κρίναμε χωρίς δικαστήριο και με καταδικάσανε χωρίς αποδείξεις. Στην Ιεραρχία δεν σας το κρύβω τέθηκε και θέμα καθαιρέσεως, όμως οι Αρχιερείς είπανε ότι δεν κάνει να ντροπιαστούμε ενώπιον του Σερβικού λαού του Κοσσυφοπεδίου, ένας φτωχός λαός ο οποίος περίμεναν βοήθεια και τα έτρωγαν οι άλλοι γύρω από τον Αρτέμιο.»
Μια πρώτη παρατήρηση στα παραπάνω αφορά την αντικανονικότητα της αποφάσεως της Συνόδου, που παραβιάζοντας τους Ιερούς Κανόνες (87ος της εν Καρθαγένη και 16ος της Πρωτοδευτέρας) -οι οποίοι σίγουρα είναι σοφώτεροι ημών-, απομάκρυνε τον Επίσκοπο Αρτέμιο χωρίς δικαστήριο, τόσο προσωρινώς στις 13-2-2010 όσο και οριστικώς στις 2-5-2010.
Οι Ιεροί Κανόνες σαφώς ορίζουν ότι ο Επίσκοπος που κατηγορείται πρέπει να δικάζεται από 12μελες -τουλάχιστον- επισκοπικό δικαστήριο, σε πρώτο και δεύτερο βαθμό (με διαφορετική σύνθεση κάθε φορά), και στη συνέχεια, εάν αποδειχθεί ένοχος, να καθαιρείται και έτσι να απομακρύνεται φυσικώ τω τρόπω από την Επισκοπή του (12ος της εν Καρθαγένη).
Διότι πουθενά στους Ιερούς Κανόνες δεν υπάρχουν τέτοιου είδους λύσεις, όπως συνταξιοδότηση, απομάκρυνση με διατήρηση του τίτλου του Επισκόπου («πρώην»). Οι Ιεροί Κανόνες λένε ρητώς: αν ο Επίσκοπος είναι άξιος να φέρει το όνομα του Επισκόπου, τότε να επισκοπεύει στην Επισκοπή του. Εάν είναι ανάξιος, τότε πρέπει να καθαιρείται (βλέπε Κυρίλλου Αλεξανδρείας Α', Β' & Γ' Κανόνες).
Αλλά και η αιτιολογία που επικαλείσθε της άρνησης να προβεί η Ιερά Σύνοδος σε δικαστήριο για την διαλεύκανση της υπόθεσης της Επαρχίας Ράσκας & Πριζρένης μόνο θλίψη και πόνο δημιουργεί, για την έντεχνη αποσιώπηση της αλήθειας.
Όχι, Σεβασμιώτατε, δεν «κλείσατε το θέμα χωρίς δίκη, για να μην ντροπιαστείτε». Διότι εσείς ο ίδιος προκαλέσατε τη δημοσίευση του κατηγορητηρίου που απαγγέλθηκε στην τελευταία Ιεραρχία της ΣΟΕ εναντίον του Αρτεμίου στη σερβική εφημερίδα «Press», όπως η ίδια ισχυρίζεται.
Αυτό έγινε αφορμή διάφορα ιστολόγια να το αναρτήσουν στο διαδίκτυο (όπως τα ελληνικά www.amethystosbooks.blogspot.com & www.nikopoulos.blogspot.com)!
Κατά τα άλλα δεν θέλατε να ντροπιαστούν οι Αρχιερείς «ενώπιον του Σερβικού λαού του Κοσσυφοπεδίου»! Είναι προφανές ότι μάλλον δεν θελήσατε να ακουστεί σε μία κανονική εκκλησιαστική δίκη η φωνή του κατηγορουμένου συνεπισκόπου σας Αρτεμίου, διότι τότε «θα έβγαιναν στην επιφάνεια πάρα πολλά»...
Επίσης κάτι ακόμη πολύ σημαντικό για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας:
ΔΕΝ ΤΕΘΗΚΕ ΘΕΜΑ ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ για τον Αρτέμιο. Η ψηφοφορία διεξήχθη με τις εξής δύο εναλλακτικές προτάσεις:
α) Να μείνει στον θρόνο του ο Αρτέμιος - β) Να συνταξιοδοτηθεί
Και όχι: α) Να καθαιρεθεί - β) Να συνταξιοδοτηθεί.
Στην πρώτη περίπτωση φαίνεται ότι η πλειοψηφία τιμώρησε τον Σεβασμιώτατο -πράγμα δυσάρεστο στον λαό. Στη δεύτερη φαίνεται ότι τον λυπήθηκαν -πράγμα πιο εύπεπτο από «τον όχλον τούτον τον μη γινώσκοντα τον νόμον».
Ωστόσο στη συνέχεια με τη φράση: «Κοιτάξτε αν τον δικάσουμε θα βγούνε στην επιφάνεια πάρα πολλά! Του ζητήσαμε να παραιτηθεί και δεν ήθελε, και αναγκαστήκαμε να το κάνουμε εμείς.» δεν μας αποκαλύπτετε εις βάρος ποίου θα ήταν αυτά τα πολλά που θα έβγαιναν στην επιφάνεια και από ποιούς αναγκαστήκατε να προβείτε στην συνταξιοδότηση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου. Μας δημιουργήσατε πολλά ερωτηματικά, που σίγουρα θέλουν τις απαντήσεις τους.
ιη) Ο Μοναχισμός στο Κοσσυφοπέδιο
Τώρα θα μου επιτρέψετε να κάνω και μία γενική τοποθετήση για την υπόθεση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου.
Ο Σεβασμιώτατος ήταν και παραμένει λαοφιλής και λαοπρόβλητος. Το μαρτυρεί πλήθος γεγονότων. Ο λαός του Κοσόβου, εδώ και χρόνια, από τη στιγμή που ξεκίνησε ο διωγμός κατά του Σεβασμιωτάτου, στέκεται δίπλα του αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό του τον πραγματικό πατέρα και ποιμένα που ο Θεός τους χάρισε σ' αυτά τα δύσκολα χρόνια.
Για όσους δεν ζουν από κοντά το δράμα του Κοσόβου, είναι πολύ διαφωτιστικά τα βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και δείχνουν απλούς ανθρώπους με δάκρυα στα μάτια να συμπαραστέκονται και να στηρίζουν παντοιοτρόπως τον Σεβασμιώτατο σε αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Όμως αυτό που κυρίως δείχνει ότι ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος καθιερώθηκε στη συνείδηση της Εκκλησίας ως πρότυπο αληθινού ποιμένα είναι ο αντίκτυπος που έχουν όλα τα παραπάνω στη ζωή των μοναχών του Κοσόβου. Οι μοναχοί, Σεβασμιώτατε, μαρτυρούν με την ζωή και την αυταπάρνησή τους για την Αλήθεια του Ευαγγελίου.
Γι᾽ αυτό και ανέκαθεν σε εποχές αιρέσεων (όπως π.χ. κατά την περίοδο της εικονομαχίας) ο πιστός λαός τους εμπιστευόταν περισσότερο. Η συνείδησή τους αποτελούσε και την βαθύτερη συνείδηση της Εκκλησίας.
Αυτήν τη στιγμή όμως πάνω από τους μισούς μοναχούς και μοναχές του Κοσόβου έχουν εγκαταλείψει τα Μοναστήρια τους υπό καθεστώς διωγμού, επειδή ακριβώς δεν αποδέχονται την άδικη και αντικανονική απόφαση της Συνόδου για την απομάκρυνση του Αρτεμίου, την επιβολή των δύο Τοποτηρητών και την επιβολή όσων άλλων δεινών διαισθάνονται ότι θα επακολουθήσουν...
Τόσο κατορθώσατε να πλήξετε την συνείδηση όλων αυτών των ευαίσθητων ψυχών, ώστε να φθάσουν να θεωρήσουν καλύτερο να εγκαταλείψουν το Μοναστήρι τους -υπό την απειλή μάλιστα σοβαρωτάτων ποινών-, παρά να απαρνηθούν τον αληθινό Ποιμένα τους, συμμορφούμενοι με τις άδικες αποφάσεις εναντίον του.
Έτσι με τη θυσιαστική τους αυτή πράξη, περισώζουν το σπουδαιότερο: την τήρηση της αλήθειας και της κανονικής παράδοσης μέσα στην Εκκλησία.
Όσο για τους υπολοίπους μοναχούς που δεν έχουν ακόμη αναχωρήσει, αυτό δεν σημαίνει ότι συνευδοκούν και αποδέχονται τις αντικανονικές αποφάσεις της Ιεραρχίας, αλλά ότι προς το παρόν παραμένουν καταπιεζόμενοι υπό το καθεστώς των απειλών και διώξεων.
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είπε στους Μαθητές του. «Ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν» (Ιωάν. ιε' 20). Αυτό πιστεύω ταπεινά ότι βιώνουν σήμερα ο Αρτέμιος και οι μοναχοί του, όπως το εβίωσε και ο Άγιος Ιουστίνος του Τσέλιε «συν πάσι τοις Αγίοις».
Με σεβασμό στην αρχιερωσύνη σας
π. Συμεών Βιλόβσκι
25-6-2010
πηγή: Ρομφαία

“ΟΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΟΣΟΒΟ”

Posted by nektaritsa στο Αύγουστος 18, 2014

O Μητροπολίτης Μαυροβουνίου και Παραθαλάσσιας Αμφιλόχιος, ανέφερε στο Ποντγκόριτσα “News”, ότι «η υπερηφάνεια, ο ναρκισσισμός και το πάθος της εξουσίας συσκοτίζει το ανθρώπινο μυαλό, αναφερόμενους στους πολιτικούς που εξυπηρετούν πολεμικές επιχειρήσεις.

Αμφιλόχιος

Πορφύρης Δ Σταφυλά Π

Ο προκαθήμενος της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Μαυροβούνι, τόνισε ότι αυτές οι αμαρτίες είναι η αιτία για όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, χωρίς να παραλείψει να κατακρίνει και την πολιτική του Μαυροβουνίου σε διεθνές επίπεδο.

 “Αυτό που συμβαίνει στη Ρωσία τώρα ονομάζεται Κίεβο. Αυτό που συμβαίνει στη Συρία είναι αυτό που συνέβη στο Κόσσοβο και τα Μετόχια μας”

 Όλα προέρχονται από την “αγάπη της εξουσίας”.

dimpenews

Ο Μητροπολίτης Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος στην Romfea.gr

Στο Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr» μίλησε αποκλειστικά ο σεβαστός Μητροπολίτης Μαυροβουνίου και Παραθαλασσίας κ. Αμφιλόχιος (Ράντοβιτς).

Ο Μητροπολίτης Αμφιλόχιος μιλά στον Διευθυντή της Romfea.gr κ. Αιμίλιο Πολυγένη, για τις εργασίες της Προπαρασκευαστικής Επιτροπής στη Γενεύη, για την υπόθεση του πρώην μητροπολίτη Ράσκας Αρτεμίου, την επιστολή συμπαράστασης του Μητροπολίτη Πειραιώς, τον Πατριάρχη Ειρηναίο καθώς και για την Ελλάδα.

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:

Σεβασμιώτατε, τις ημέρες αυτές εδώ στην βροχερή Γενεύη συνεδριάζει η Διορθόδοξη Προπαρασκευαστική Επιτροπή, υπό την Προεδρεία του Σεβ. Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννη. Ποια τα θέματα που απασχολούν την Επιτροπή, αλλά και ποιο είναι το κλίμα;

Αγαπητέ Αιμίλιε, την επιτροπή απασχολούν δύο θέματα, όπως αυτό του Αυτοκεφάλου και συγκεκριμένα το θέμα της υπογραφής του Τόμου του οποίου ο τρόπος ήδη έχει προσδιοριστεί στις προηγούμενες συναντήσεις.

Οι συζητήσεις πραγματοποιούνται σε πολύ καλό κλίμα και είναι ενδιαφέρουσες, και τα μέλη των Αντιπροσωπειών με πολύ σοβαρότητα αντιμετωπίζουν τα θέματα.

Όσον αφορά το Αυτοκέφαλο μερικά πράγματα διελευκάνθησαν, ενώ δεν έλειψαν και οι ενστάσεις από κάποιες Αντιπροσωπείες, ως προς τον τρόπο της υπογραφής.

Το άλλο θέμα είναι το ζήτημα των Διπτύχων το οποίο είναι πολύ σοβαρό, που ενώ φαίνεται ένα τυπικό θέμα δεν είναι καθόλου έτσι.

Γιατί αφενός τα Δίπτυχα είναι μαρτυρία της ενότητος της Εκκλησίας, αλλά διαπιστώσαμε ότι αυτή την στιγμή υπάρχουν θα λέγαμε δύο είδη Διπτύχων στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Οι πλειοψηφία ακολουθεί τα παραδοσιακά Δίπτυχα, τα οποία ακολουθεί και το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

Μια ομάδα των Τοπικών Εκκλησιών και με την Ρωσία, έχουν σε μερικά σημεία διαφορετική στάση ιδιαιτέρως ως προς την θέση της Εκκλησίας της 

Γεωργίας, της Πολωνίας και της Αλβανίας.

Δεν πιστεύω ότι θα δώσουμε λύσεις αλλά προετοιμαζόμαστε για την Συνοδική πλέον Προπαρασκευαστική Επιτροπή, που θα προηγείται της συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Εκκλησίας.

Πριν από λίγες μέρες ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, απέστειλε επιστολή συμπαράστασης προς τον πρώην Μητροπολίτη Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιο. Πολλοί μητροπολίτες του Πατριαρχείου Σερβίας, έκαναν λόγω για εισπήδηση του κ. Σεραφείμ, εσείς πως το σχολιάζετε;

Με όλο τον σεβασμό προς τον αγαπητό Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ, πραγματικά δεν σας κρύβω ότι μας παραξένεψε όλους αυτή η εισπήδηση στα εσωτερικά της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Βέβαια ως Ορθόδοξος Επίσκοπος έχει το δικαίωμα να μεριμνά για την Σερβική Εκκλησία, αλλά όχι με τον τρόπο αυτό.

Αυτό που περιμέναμε εμείς από τον Άγιο Πειραιώς ήταν να ρωτήσει την Ιερά Σύνοδο, αλλά και εμάς τους Ελληνομαθής Αρχιερείς για το περί τίνος πρόκειται.

Παλαιότερα είχαμε μια επικοινωνία με την οποία αντιλήφθηκε περί του καθηρημένου Συμεών Βιλόφσκι, για τον οποίο ο πρώην Μητροπολίτης Ράσκας του είχε δώσει κανονική απόλυση για την μητρόπολη Πειραιώς.

Ενώ ταυτόχρονα ήταν Αρχιμανδρίτης και πρωτοσύγκελος της Ι. Μητροπόλεως Ράσκας, ένα πράγμα ανεπίτρεπτο παρόλο που ουσιαστικά τον έχρησε αντικαταστάτη του.

Ο Άγιος Πειραιώς δηλώνει τώρα ότι υπερασπίζετε τον Αρτέμιο, ο οποίος κατηγορεί την Ιεραρχία και τον Πατριάρχη ότι έπεσε στην αίρεση του Οικουμενισμού, του Παπισμού, της Παγκοσμιοποίησης κ.τ.λ.

Λοιπόν ο κ. Σεραφείμ δεν μας ρώτησε για όλα αυτά και αυτό είναι αμαρτία, διότι έτσι δεν βοηθάει τον καημένο αδελφό Αρτέμιο, ούτε την Εκκλησία, αλλά ούτε την ενότητα και σύμπνοια της Ελλαδικής Εκκλησίας με την Σερβική Εκκλησία.

Εμείς και όλος ο Σερβικός λαός σεβόμαστε την Ελλαδική Εκκλησία για την βοήθεια και αρωγή της, αλλά δεν αναμειγνυόμαστε στα εσωτερικά της.

Σεβασμιώτατε, το Πατριαρχείο θα το αφήσει έτσι το θέμα αυτό, όσον αφορά την επιστολή;

Οπωσδήποτε θα κάνει και προς την Ιερά Σύνοδο, αλλά και προς τον Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ.

Να σας ενημερώσω κ. Πολυγένη, ότι σύντομα πρόκειται να συναντηθούμε και με τον σεβαστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών καιΠάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο, για να εξηγήσουμε όλη την υπόθεση και να κάνουμε σαφές τις ενέργειες του Πατριαρχείου μας.

Πρέπει οι Έλληνες να γνωρίζουν, ότι αν κάποιος αγάπησε τον αδελφό Αρτέμιο είμαστε εμείς, είμαστε αδέλφια περίπου 60 χρόνια και πάντα αλληλοβοηθιόμασταν και πάνω από όλα έχουμε κοινό πατέρα τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς.

Αναφέρατε πριν, ότι ο πρώην μητροπολίτης Ράσκας κατηγορεί την Σερβική Εκκλησία ως αιρετική. Είναι όντως έτσι;

Αυτό είναι το οποίο μας λυπεί και μας παραξενεύει, διότι αυτό που συνέβη με τον αδελφό Αρτέμιο ήταν ότι κανένας δεν έθιξε τα ζητήματα του παπισμού, του οικουμενισμού, κ.α.

Το βασικό πρόβλημα ήταν τα της διοικήσεως του, στο θέμα των οικονομικών ζητημάτων.

Η Ιερά Σύνοδος επανειλημμένα ζήτησε να γίνει ένας διαχειριστικός έλεγχος, και τις δύο φορές που προσπαθήσαμε μας εκδίωξε, διότι συμμετείχα και εγώ στην επιτροπή.

Φανταστείτε ο Αρτέμιος πούλησε ένα εκκλησιαστικό κτήμα στην Τσιακόβιτσα σε κάποιον Αλβανό, και εμείς το μάθαμε αυτό το οποίο είναι σκάνδαλο, από την στιγμή που εμείς προσπαθούμε να πείσουμε τον λαό να μην πουλάει γη.

Υπάρχουν ενυπόγραφα έγγραφα για όλα αυτά, αν και ο ίδιος στην αρχή τα απέρριψε και έλεγε ότι με κατηγορείτε ψεύτικα.

Όμως εμείς τα λάβαμε απόδειξη με την σφραγίδα του και υπογραφή, όπου τα παρέδωσε σε Αλβανό δικηγόρο για να τα πουλήσει σε Αλβανό.

Όταν του τα δείξαμε μας απάντησε, ότι ναι τα πούλησα για να βοηθήσω κάποιο lobby στην Αμερική, και αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα που αναφέρω.

Δηλαδή Σεβασμιώτατε υπήρξε κατάχρηση;

Μα ήταν ολοφάνερο ότι υπήρξε κατάχρηση πολλών χρημάτων, αφού η μητρόπολη είχε λάβει χρήματα από την Σερβική Κυβέρνηση, από την Σερβική Εκκλησία, από τον λαό και 4.000.000 δολάρια από την Ουάσιγκτον.

Εμείς ρωτάμε που είναι όλα αυτά τα λεφτά, αν και δεν λέω ότι πολλές φορές βοήθησε τον λαό εκεί πέρα.

Σκεφτείτε όταν του ζητήσαμε να μας ενημερώσει για τα χρήματα που υπάρχουν στην τράπεζα και που πηγαίνουν αυτά, μας είπε ότι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να επεμβαίνουμε στα προσωπικά του, είμαι ελεύθερος πολίτης της Σερβίας.

Ο Αρτέμιος αγαπητέ Αιμίλιε, αρνήθηκε να συνεργαστεί με την Σερβική Εκκλησία και με την Ιεραρχία της Συνόδου.

Πληροφορίες αναφέρουν, ότι ο Αρτέμιος μετάνιωσε που υπέγραψε την συνταξιοδότηση του, ισχύει κάτι τέτοιο;

Βεβαίως, τον Σεπτέμβριο ήρθε και μας είπε μετανιώνω που υπέγραψα και δεν δέχομαι την απομάκρυνση μου από την ενεργό υπηρεσία στην Μητρόπολη μου, και είμαι εις τους αιώνας των αιώνων μητροπολίτης Ράσκας.

Δεν μπορώ να καταλάβω κάτι έχει είναι λίγο τα γεράματα, η μπορεί ίσως να είναι κάποιο σύμπλεγμα του Ναπολέοντα, ότι είναι ο μόνος ο μοναδικός υπερασπιστής της Ορθοδοξίας και όλοι οι άλλοι έχουν ξεπέσει.

Φανταστείτε, ο Αρτέμιος βοηθούσε πάρα πολύ τους Αμερικάνους μετά τους βομβαρδισμούς, έλεγε ότι το ζήτημα του Κοσσόβου είναι δημοκρατικό πρόβλημα.

Μετά ήρθε ο Μπαϊντεν και του απαγόρευσε να πάει στη Μονή Ντέτσανι, μα πριν από αυτόν έχει δεχθεί την Ολ Μπραϊτ και τον Μπιλ Κλίντον, μας πως ενώ είχε πάρει τα εκατομμύρια από αυτούς.

Εκμεταλλεύτηκαν την αφέλεια του, στη προσπάθεια να εκδιώξουν την Σερβία από το Κόσσοβο και να καταστήσουν τις νέες δομές των Αλβανών.

Ουσιαστικά τον Αρτέμιο δεν τον τιμωρήσαμε αλλά τον βοηθήσαμε, όπως έλεγε και ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος, ότι αυτό δεν είναι τιμωρία για έναν επίσκοπο, για μένα θα ήταν ωραία να με στείλουν σε ένα μοναστήρι τώρα να ξεκουραστώ και να κάνω ήσυχα την προσευχούλα μου.

Αν και σε μια στιγμή το δέχθηκε μετά κάτι έγινε και το απέρριψε, και μάζεψε μια ομάδα με τον γεροντισμό, όπως ξέρεις ότι υπάρχει και στην Ελλάδα αυτό με τους γέροντες.

Τώρα τι γίνεται όμως;

Αυτή την στιγμή ο αδελφός μας Αρτέμιος δημιούργησε μια παρασυναγωγή, που παρόλο που είναι καθηρημένος χειροτονεί, κάνει κουρές μοναχών και δημιουργεί την δική του Αγιοσαββιτική Εκκλησία όπως την λέει.

Δεν μνημονεύει, ούτε τον Πατριάρχη ούτε την Σύνοδο της Ιεραρχίας, αλλά λέει πάσης Επισκοπής Ορθοδόξων που ουσιαστικά έχει πάει στην κατεύθυνση των παλαιοημερολογιτών.

Είναι χειρότερο από σχίσμα είναι παρασυναγωγή, και απορώ πως ο π. Θεόδωρος Ζήσης και ο π. Γεώργιος Μεταλληνός αντί να μας ρωτήσουν που εμείς είμαστε αδέλφια τόσα χρόνια το τι γίνεται με την υπόθεση αυτή, τον υπερασπίζονται…

Πιστεύουν αυτά που λέει ο ζηλωτής μάλλον θα έλεγα ζουρλωτής Βιλόφσκι, ότι ο Αρτέμιος έχει πάει στις κατακόμβες, ότι είναι εξόριστος, κ.α.

Εγώ τους μοναχούς του παρακάλεσα γονατιστός, να μην φύγουν από τα μοναστήρια τους, και θα έρχεται και ο Αρτέμιος να σας εξομολογεί πάντα, αλλά δεν δέχθηκαν.

Εύχομαι ο Θεός να τον φωτίσει, διότι έχει δημιουργήσει μια κατάσταση που δεν υπήρχε ποτέ στην Εκκλησιαστική ιστορία της Σερβικής Εκκλησίας.

Σεβασμιώτατε, πέρασε κιόλας ένας χρόνος από την εκλογή του Πατριάρχη Ειρηναίου. Πείτε μας, ο νυν Πατριάρχης συνεχίζει το έργο του μακαριστού Παύλου;

Ο Πατριάρχης μας για πάρα πολλά χρόνια υπηρέτησε μαζί με τον πρώην Μητροπολίτη Ρασκοπριζρένης Παύλο και μετέπειτα Πατριάρχη Σερβίας, και είναι ουσιαστικά μαθητής του σε όλα.

Δεν έχει μεγάλη διαφορά με τον μακαριστό Πατριάρχη θα έλεγα, παρόλο που ο καθένας Αρχιερέας έχει τα δικά του.

Ο Πατριάρχης Ειρηναίος είναι ένας άνθρωπος σεμνός, πράος, απλός και ελληνομαθής.

Αγαπητέ Αιμίλιε, από την ταπείνωση του νομίζω ότι ακόμα δεν έχει πλήρη συνείδηση ότι είναι Πατριάρχης Σερβίας, και μερικές φορές από απλότητα λέει και πράγματα που έλεγε ως Επίσκοπος.

Πριν λίγες ημέρες κάτι είπε εκεί για τους εορτασμούς των 1.700 χρόνων από το διάταγμα των Μεδιολάνων (χαμογελάει), είπε ότι επιθυμεί να προσκαλέσει όλους τους Προκαθήμενους με επικεφαλής τον Οικουμενικό Πατριάρχη, αλλά να προσκαλέσει και τον Ποντίφικα.

Αυτό όμως ήταν μια δική του σκέψη, δεν είναι απόφαση της Ιεράς Συνόδου και το πήρανε όλοι τώρα και λένε, ότι ο νέος Πατριάρχης της Σερβίας είναι φιλοπαπικός….

Στο κάτω – κάτω δεν πέρασε ο Πάπας από την Αθήνα, δεν πέρασε τώρα από την Κύπρο, τι έγινε που πέρασε; Άλλο πράγμα είναι να περάσει κάποιος και να τον συναντήσεις, και άλλο πράγμα είναι να ασπάζεσαι την πίστη του και την διδασκαλία του.

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός δεν μίλησε με τον Πάπα στην Φλωρεντία; Δεν τον ονόμασε Άγιε Πάτερ, στα χέρια σου βρίσκεται η μοίρα της Εκκλησίας; Αλλά όταν είδε ότι δεν γίνεται τίποτα δεν υπέγραψε, και ο Πάπας είπε ουδέν πράξαμεν.

Κλείνοντας Σεβασμιώτατε, τι θα λέγατε μέσα από την Romfea.gr στους Έλληνες, στις δύσκολες ημέρες που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό;

Καταρχήν θέλω να σε ευχαριστήσω προσωπικά για το μεγάλο έργο που επιτελεί η Romfea.gr, για όλη την Ορθοδοξία μέσα από αντικειμενική ενημέρωση.

Πάντα η οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα της πνευματικής κρίσης, είναι ολοφάνερο αυτό από την ιστορία της Εκκλησίας.

Και εμείς περάσαμε με τον χειρότερο τρόπο τον εμφύλιο πόλεμο, και αυτό σήμερα που ζει η Ελλάδα είναι αποτέλεσμα της πνευματικής ανισσοροπίας.

Θυμάμαι τον μακαριστό π. Ηλία Μπερτόλη από τα Σπάτα, ο οποίος κρατούσε μια κολώνα όταν μιλούσε στην Εκκλησία και έλεγε με δυνατή φωνή, «παιδιά μου έτσι να κρατάμε την μάνα μας Εκκλησία, όπως τώρα εγώ κρατάω αυτή την κολώνα για να μην πέσω», λοιπόν εκεί χρειαζόμαστε μια ανανέωση πνευματική.

Εμείς πάντοτε περιμένουμε από την Ελλάδα να κρατάει ψηλά την σημαία της Ορθοδοξίας, όχι μόνο προς όφελος των Ελλήνων αλλά όλων των Ορθοδόξων και όλης της Οικουμένης.

Αναρτήθηκε από Ιωάννης Νικόπουλος

Kαζάνι που βράζουν τα Βαλκάνια- Μητροπολίτης Μαυροβουνίου: «Οι Σερβο-Μαυροβούνιοι στρατιώτες έδωσαν τη ζωή τους για την προστασία της Σκόδρα”

Δήλωση του Μητροπολίτη του Μαυροβούνιου Αμφιλόχιου μέσα στην Αλβανία άναψε «φωτιές» σε  ολόκληρη την χώρα  αλλά και όπου υπάρχουν Αλβανοί, καταδεικνύοντας με το πιο σαφή τρόπο ότι υπάρχουν «πολλές εκκρεμότητες» στην περιοχή μας.

«Οι Σερβο-Μαυροβούνιοι στρατιώτες έδωσαν τη ζωή τους για την προστασία της Σκόδρα και της Αλβανίας», δήλωσε ο Μητροπολίτης λέγοντας μεγάλες αλήθειες που ξεχνούν οι Αλβανοί που ονειρεύονται σήμερα  την «Μεγάλη Αλβανία» .

Η δήλωση έγινε από τον Μητροπολίτη Μαυροβουνίου, Αμφιλόχιο, κατά κόσμο Ράντοβιτς, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αγίας Τριάδας στην περιοχή Vrakë στην βόρειο Αλβανία.

Ο Μητροπολίτης Αμφιλόχιος απευθυνόμενος στο πλήθος πιστών που είχαν φθάσει από το Μαυροβούνιο μίλησε για αυτούς που ξεχνούν επίτηδες το παρελθόν ενώ κινούνται για «χτίσουν» ένα διαφορετικό  μέλλον.

«Σε αυτή την πόλη έχουμε κοιμητήριο με 8000  Σερβο-Μαυροβούνιους  στρατιώτες που πολέμησαν για την υπεράσπιση της Αλβανίας εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στις αρχές του εικοστού αιώνα. Εάν αυτοί οι στρατιώτες ζούσαν , πως η Αλβανία θα ήταν σε θέση να κερδίσει την ελευθερία και να δημιουργήσει ένα ανεξάρτητο κράτος; Πρέπει να θυμόμαστε τους μάρτυρες μας  διότι υπάρχει μια παροιμία που λέει ότι «ο λαός που ξεχνά τους μάρτυρες του «καταστρέφει» το μέλλον του». Είμαστε εδώ συγκεντρωμένοι  για να θυμόμαστε τον Ιησού  Χριστό ο οποίος έδωσε τη ζωή του για την ανθρωπότητα, αλλά και επίσης για να μνημονεύσουμε όλους εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους για να προστατεύσουν αυτή τη χώρα (Αλβανία) », είπε ο ίδιος.

Ο ιεράρχης του Μαυροβουνίου  τόνισε ότι η εκκλησία του Μαυροβουνίου έχει δώσει πολλούς μάρτυρες για την απελευθέρωση της Αλβανίας, παρόλο που έχει υποστεί τα πάνδεινα ως  εκκλησία.

«Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας έχει δώσει πολλούς μάρτυρες για τον Χριστό και για τη χώρα αυτή. Η Ορθόδοξη Εκκλησία του Μαυροβουνίου στην Αλβανία έχει υποστεί αιώνες τώρα πολλά δεινά και διωγμούς, δυστυχώς και στη σημερινή εποχή. Είμαστε σε μια χώρα που οι ορθόδοξες εκκλησίες είναι κατεστραμμένες . Η Σκόδρα είναι συνδεδεμένη με την ιστορία της Εκκλησίας μας», συνέχισε ο πρώτος μητροπολίτης του Μαυροβουνίου.

Οι δηλώσεις του μητροπολίτη ότι οι Σέρβοι στρατιώτες δεν ήταν  κατακτητές, αλλά απελευθερωτές δεν είναι κάτι νέο για τους πολίτες της Σκόδρας, αλλά το ξεχνούν επιδεικτικά και δεν το αναφέρουν πουθενά.

Οι Σερβο-Μαυροβουνίοι στρατιώτες, έχασαν τη ζωή τους στην Αλβανία κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων για την κατάληψη της  Σκόδρας.

Σε άρθρο μας με τίτλο (Πράσινο φως και από τον Σέρβο Πατριάρχη για την τελική αναμέτρηση: «Με τη θέληση του Θεού θα πάνε σερβικά στρατεύματα στο Κοσσυφοπέδιο» -Παν-αλβανική πανστρατιά για το σχέδιο «Μεγάλη Αλβανία!), είχαμε αναφέρει ότι ο Σέρβος Πατριάρχης κκ. Ειρηναίος, μίλησε με αφορμή τις  δηλώσεις του Προέδρου της Σερβίας Τόμισλαβ Νίκολιτς, ο οποίος έχει εκφράσει την επιθυμία να στείλει στρατεύματα στο Κοσσυφοπέδιο, μετά το προκλητικό περιστατικό με το τρένο από τις αρχές του Κοσσυφοπεδίου.

«Εάν θέλει ο Θεός να πάει σερβικός στρατός στο Κοσσυφοπέδιο θα πάει. Αλλά θα πρέπει να ξέρετε ότι θα μετακινηθεί  για να προστατεύσει τους Σέρβους πολίτες που ζουν εκεί», είπε ο Πατριάρχης Ειρηναίος.

Η στάση του ορθόδοξου κλήρου Σερβίας και Μαυροβουνίου δεν είναι σε καμία περίπτωση εθνικιστική και εχθρική σε κανέναν , αλλά στηλιτεύει με ορθόδοξο χριστιανικό τρόπο την επιθετική στάση των Αλβανών στην περιοχή.

Οι Αλβανοί αφού κατέστρεψαν εκκλησιές, σκότωσαν εκατοντάδες ανθρώπους, φοβερίζουν τους εναπομείναντες Σέρβους  στο Κοσσυφοπέδιο σε ένα κρεσέντο εθνικιστικού τύπου, τώρα ετοιμάζονται να αιματοκυλίσουν τα Βαλκάνια για την δημιουργία της «Μεγάλης Αλβανίας” .

Οι Ιεράρχες των δύο ορθόδοξων εκκλησιών απλά  υπενθυμίζουν στους Αλβανούς αυτό που ανέφεραν και οι δικοί μας αρχαίοι ημών πρόγονοι ότι «μετά την Ύβρη έρχεται η Νέμεσις».

Επίσκεψη του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Σιμωνόπετρας του Αγίου Ορους στο Κόσσοβο

Κατά την διάρκεια προσκυνηματικής εκδρομής στα Μοναστήρια της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σιμωνόπετρας του Αγίου Ορους με πέντε μοναχούς επισκέφθηκε την Ιερά Μητρόπολη Ρασκοπριζρένης Κοσσόβου και Μετοχίων από 26 εως 28 Μαίου.

Μετα την επίσκεψη στο Μοναστήρι Γκρατσάνιτσα, οπου τον υποδέχθηκαν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαυροβουνίου και Παραθαλασσίας κ.Αμφιλόχιος, Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Ρασκοπριζρένης Κοσσόβου και Μετοχίων, και ο Βοηθός Επίσκοπος Λιπλιάνης Θεοδόσιος με τις Μοναχές της Μονής Γκρατσάνιτσα και Κόντσουλα, ο Αρχιμανδρίτης Ελισσαίος μετα των Επισκόπων επισκέφθηκαν την ελληνική στρατιωτική βάση στο Ουρόσεβατς οπου και τους εδέχθη ο τοπικός διοικητής της ειρηνευτικής δύναμης με τον ελληνα στρατιωτικό Ιερέα. Οι φιλοξενούμενοι επισκέφθηκαν το εκκλησάκι της ελληνικής μονάδος και αργότερα παρακάθησαν σε γεύμα στην Λέσχη των Αξιωματικών.

Κατόπιν οι Επισκοποι Αμφιλόχιος, Θεοδόσιος, ο πατήρ Ελισσαίος με την αδελφότητα και τους υπολοίπους φιλοξενουμένους συνέχισαν το ταξίδι με κατεύθυνση την Πρίζρεν προκειμένου να επισκεφθούν την Ιερα Μονή των Αγίων Αρχαγγέλων, οπου τους περίμενε ο Ιερομόναχος Βενέδικτος με την αδελφότητα. Οι εξ ελλάδος φιλοξενούμενοι εν συνεχεία επισκέφθηκαν τον νεοανακαινισθέντα Ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου καθώς και το Επισκοπείο. Τις απογευματινές ωρες εφθασαν στο Μοναστήρι Visoki Decani, οπου τους εγινε επισημη υποδοχή.

Ο Αρχιμανδρίτης Ελισσαίος μετέφερε τις ευλογίες και τους χαιρετισμούς της αδελφότητος της Ιεράς Μονής Σιμωνόπετρας και της Ηγουμένης της Ιεράς Μονής της Ορμυλίας,που αποτελεί μετόχι της ως ανω φημισμένης αγειορίτικης Ιεράς Μονής.

Αναρτήθηκε από Ιωάννης Νικόπουλος στις